Eine besondere Vergiftungsgefahr ge

Eine besondere Vergiftungsgefahr geht von Zier- und Wildkürbissen aus. Durch Rückmutationen oder unkontrollierte Rückkreuzung kultivierter Kürbisse, vereinzelt auch Garten-Zucchini[1], mit Wildkürbissen können die Cucurbitacine auch schwere, in seltenen Fällen tödlich verlaufende Lebensmittelvergiftungen verursachen.[2][3]

Die cytotoxische Wirkung wurde experimentell als Chemotherapeutikum in der Krebstherapie erprobt.[4][5] Außerdem wurde die Wirkung von Cucurbitacin als Lockstoff aus der Gruppe der Kairomone für einige Käferarten wie Diabrotica nachgewiesen.[6]

Chemisch gesehen gehören sie zur Gruppe der Tri-Terpenoide mit vier Ringschlüssen (tetrazyklische Triterpene), aufbauend auf dem Grundgerüst des Gonan. Die 40 natürlicherweise vorkommenden Cucurbitacine sowie andere synthetisch veränderte werden in 12 verschiedene Klassen eingeteilt, unter anderem in Abhängigkeit von ihrer Oxygenierung. Bekannt sind die Cucurbitacine A bis S und die Norcucurbitacine. Cucurbitacine können glykosyliert sein.[7]

Unter den Gurken existieren zahlreiche Cultivare, die sich im Vorhandensein bzw. Fehlen des Cucurbitacin C unterschieden. Dies konnte bereits in frühen Untersuchungen auf einen einzelnen diallelischen Genlocus zurückgeführt werden. Dabei führt das Allel Bi (für „bitter“) zu Gurkenpflanzen, die unter Stressbedingungen bitter werden und an die 300 mg/kg Frischgewicht akkumulieren. Dies gilt sowohl für die Frucht, das heißt die Gurke, als auch die gesamte Pflanze. Daher ist die Fähigkeit zur Synthese von Cucurbitacin C bereits im Keimblattstadium ermittelbar. Das Allel bi (für „nicht bitter“) verhindert diese Akkumulation.[8] Seit dieser Entdeckung Ende der 1950er Jahre wird bis zum heutigen Tag der gesamte – zumindest mitteleuropäische – Markt von nicht-bitteren Gurken bestimmt.

Siehe auch

Resultaten (Nederlands) 1:

Een bijzonder vergiftiging gevaar gesteld door wild pompoenen en decoratieve. Door omgekeerde mutaties of ongecontroleerde backcrossing van geteelde pompoenen, af en toe tuin courgette [1], met wild pumpkins, de Cucurbitacine kan veroorzaken fatale in zeldzame gevallen, ernstige voedselvergiftiging. [2] [3]Het cytotoxisch effect werd experimenteel getest als chemotherapeutische agent in kankertherapie. [4] [5] Daarnaast, is het effect aangetoond van Cucurbitacin als lokstof uit de groep van de Kairomone voor sommige soorten van kever zoals Diabrotica. [6]Chemisch behoren zij tot de groep van Tri terpenen met vier ring conclusies (tetrazyklische triterpenen), gebaseerd op het fundamentele kader van de Gonan. De 40 natuurlijk voorkomende Cucurbitacine, evenals andere synthetische veranderd zijn onderverdeeld in 12 verschillende klassen, onder andere met betrekking tot hun oxygenatie. De Cucurbitacine zijn bekend bij S en de Norcucurbitacine. Cucurbitacine kan worden geglycosyleerde. [7]Er bestaan talloze cultivars die verschillen in de aanwezigheid of afwezigheid van Cucurbitacin C onder de komkommers. Dit kan al in vroege tests op een enkele diallelischen gen locus worden toegeschreven. Terwijl de allel BI (voor 'bitter') tot komkommer planten die zich ophopen op de 300 mg/kg vers gewicht en bitter onder stress voorwaarden geworden leidt. Dit geldt zowel voor de vrucht, dat wil zeggen de komkommer, als ook de hele plant. Daarom is de mogelijkheid voor de synthese van Cucurbitacin C al bepaald in de zaadlob fase. Het allel bi (voor "niet bitter") voorkomen deze accumulatie. [8] Aangezien deze ontdekking aan het eind van de jaren 1950 wordt bepaald tot aan deze dag, de hele - ten minste centrale - markt voor niet-bittere komkommer.Zie ook

Resultaten (Nederlands) 2:

Een bijzonder risico van vergiftiging is gebaseerd op de sier en wilde kalebassen. Standaard mutaties of ongecontroleerde terugkruising gekweekte pompoenen, sporadisch Garden courgette [1], met wilde kalebassen die cucurbitacins kan ernstige, vaak dodelijke voedselvergiftiging. [2] [3] Het cytotoxische effect werd experimenteel getest als een chemotherapeutisch middel bij kankertherapie . [4] [5] Bovendien, het effect van cucurbitacin als lokstof uit de groep kairomonen sommige beetle soorten zoals Diabrotica aangetoond. [6] Chemisch, ze behoren tot de groep van de tri-terpenen vier ring circuits (tetracyclische triterpenen), uitgaande van de ruggengraat van gonaan. De 40 natuurlijk voorkomende cucurbitacins en andere synthetische veranderd zijn onderverdeeld in 12 verschillende klassen onder meer afhankelijk van de zuurstofvoorziening. Bekend zijn de cucurbitacins A S en Norcucurbitacine. Cucurbitacins kunnen worden geglycosyleerd. [7] Onder de komkommers vele cultivars, die verschilden in aanwezigheid of afwezigheid van cucurbitacin C. Dit is reeds teruggekeerd vroeg onderzoek op één diallelischen locus. Hier, het allel Bi leads (voor "bitter") komkommer planten die bittere onder stressomstandigheden zijn en zich ophopen aan de 300 mg / kg vers gewicht. Dit geldt zowel voor het fruit, d.w.z. de komkommer, en de gehele installatie. Daarom is het vermogen om te synthetiseren cucurbitacin C reeds bepaald in het cotyledonstadium. De allel bi ("niet bitter" voor) voorkomt deze accumulatie [8] Sinds deze ontdekking in de late jaren 1950, het geheel is tot op de dag -. In ieder geval in Centraal-Europa -. Market door niet-bittere komkommer bepaald Zie ook

Resultaten (Nederlands) 3:

EEN speciaal gevaar van vergiftiging van sier- en Wildkurbissen. Door Ruckmutationen of ongecontroleerde ( terugkruisen gekweekte pompoenen, ook een paar Garten-Zucchini [ 1), met de Wildkurbissen Cucurbitacine kan ook ernstige, zeldzame gevallen oorzaak dodelijke voedselvergiftiging. [ 2] [ 3]